و سرانجام بعد ازنزدیک به دو ساعت، گزارش رئیس جمهور به مردم، در قالب پاسخ احمدی نژاد به سوالات، در شبکه دو بپایان رسید، و یکبار دیگر پس ازمدتها، احمدی نژاد، احمدی نژاد قبل ازسوم تیر شد، و خود را احمدی نژادی نشان داد، که مردم می خواستند و می خواهند،و اما اگر استانداران و وزیران احمدی نژاد و نمایندگان اصولگرای مجلس! نیزهمچون احمدی نژاد  بودند، و اینگونه فکر و کار و تحلیل کرده و صادقانه با مردم خرف می زدند، مشکلات و مسائل و وضعیت ایران، امروز اینگونه بود؟!

در طول 16 ماه و 29 روز ریاست جمهوری، احمدی نژاد! هم ضربه از  تعریف و تمجید های همراهانن «متعصب» و موافقان «فرصت طلب» خود  خورده است و هم  ضربه از انتقادات و کنایه های مخالفان «کینه توز» و دشمنان «منفعت طلب» خود، و اینچنین است، که بررسی عملکرد و شناخت افکار احمدی نژاد، در شرایط موجود، سخت مشکل و گاه غیر ممکن می گردد.

احمدی نژاد! بعنوان رئیس جمهور صداقت مدار و بی حزب و گروه و منتخب مردم، که خدمت به مردم را بر «حزب داری» و «حزب بازی» ترجیح داده است، در طول مصاحبه زنده تلویزیونی، و با همه حرف هایی  که صادقانه عنوان می کند، تنها در یک جا به شنونده ایرانی شوک وارد می سازد، و آن در آن لحظه است که قاطعانه و با تاکید می گوید: که من اصلا نگران آینده ایران نیستم، و این در حالی است، که بیشتر ازهر کس، در هر شرایطی، و بخصوص شرایط امروز، رئیس جمهور، باید نگران آینده ایران و ایرانیان باشد! و مشکل ایران، صداقت و برنامه و عدم نگرانی احمدی نژاد است!

احمدی نژاد! راحت و صادقانه و بدون مکث و خیلی عادی صحبت کرده و به سوالات پاسخ می دهد، آنقدر که بینده گاه در زنده بودن برنامه شک می کند، اما برنامه زنده پخش می شود و احمدی نژاد، همچون قبل ازسوم تیر، ساده و خودمانی و با ادبیات و لحن خاص خود، با مردم صحبت می کند، لبخند می زند! می خندد! و از «غرور و نخوت» یک رئیس جمهور، در صورت و چشمان و رفتار او اثر و نشانه ای نیست، احمدی نژاد، هنوز احمدی نژاد است، فقط کت و شلوارش تغییر کرده، و او پس ازماهها، دوباره فضای تبلیغاتی قبل ازسوم تیر و «امید و غرور» را در اذهان زنده کرد، و اما اگر احمدی نژاد، از فردا پست ریاست جمهوری را تحویل گرفته و کار ریاست جمهوری را آغازمی کرد، بازهم همین وزیران و استانداران را انتخاب می کرد و راه رفته را می رفت؟!

احمدی نژاد می خواهد در یک مدت زمان کوتاه، کار بزرگی را انجام دهد و پایه هایی را که سالهای سال است ساخته شده و قوام گرفته، جابجا کند،  اما انجام این کار و این تغییر بزرگ، با همراهی همراهان و یاران ضعیف و کوچک و مخالفان قدرتمند، ممکن است؟!

احمدی نژاد همه حرف های بارها گفته شده را بدون هیجان و حرکات نمایشی و خونسردانه، در قالب پاسخ به سوالات باز تکرار کرد و هیچ حرف تازه ای نگفت، و بعبارتی، جز این نیز نمی توانست باشد، همچون که هاشمی و خاتمی و کروبی و مردم نیز همان حرف های گذشته را تکرار می کنند.

بزرگترین مشکل و مانع اجرای برنامه های احمدی نژاد، همچون هاشمی و خاتمی، در وجود هواداران و یاران بعد ازسوم تیر احمدی نژاد می باشد، و احمدی نژاد نیز ناخواسته راهی را می رود، که قبل از او هاشمی و خاتمی رفته اند.

مشکل امروز ایران، همچون دیروز در این است، که رئیس جمهور فکر می کند، تمام وزیران و استانداران و مدیران انتخابی، همچون او صادقانه و پاک، فکر می کنند و راه می روند، و کار انجام می دهند، و گزارش و تحلیل دروغ ارائه نمی دهند؛ اما براستی که حقیقت جز این است!

امروز در هنگامه ای که آمریکا ایران را تهدید می کند، هاشمی در «مجمع تشخیص مصلحت» و در «نمازجمعه» یک حرفی می زند. خاتمی در «باران» و درجمع «اصلاح طلبان»  یک حرفی می زند کروبی در «اعتماد ملی» یک حرفی،و البته نمایندگان مجلس نیزهر کدام یک حرفی می زنند، و اما مردم نیز فقط یک چیز می خواهند! همان چیزی که سال های سال است  می خواسته اند و هنوز می خواهند!

بزرگترین مشکل پنهانی که احمدی نژاد با آن روبرو می باشد، همان مشکل پنهان دوران خاتمی است، که اینک شدت و قوت آن بسیار بیشتر از گذشته شده است، و آن اینست که در ایران، افراد جایگاه قدرت را ترک می کنند و اما قدرت و حس قدرت را ازدست نمی دهند! در خبرها و گفتارها و جامعه همچنان لقب و پست سابق، ضمیمه  و پسوند افراد است، رئیس جمهور سابق! وزیر سابق! استاندار سابق! نماینده سابق! مدیر سابق! رئیس سابق! سخنگوی سابق! فرمانده سابق! شهردار سابق!

تا آن زمان که «سابقیون» یعنی کسانی که یک زمانی پست و مسئولیتی داشته اند، بدون داشتن جایگاه قدرت، قدرت؛ و در کنار قدرت، ثروت و در کنار ثروت، رسانه و حزب و گروه و دسته و باند و رابطه داشته باشند، هر گونه حرکت برای تغییر وضعیت و اجرای عدالت ناممکن است، و اظهار نظرهای گاه عناد آلود و مغرضانه «سابقیون» وضعیت «فعلیون» را سخت خراب کرده و به خطر می اندازد. چرا که «سابقیون» به هیچ نحو دوست نمی دارند و نمی خواهند که امروزیان، گذشته  دیروزیان را بزیر سوال ببرند.

امروزهیچکس نمی داند و نمی خواهد بداند که ریشه حزب و روزنامه اعتماد ملی و کارگزاران و مشارکت به کدام گنج بند است؟! و این چه گنج بی پایانی است که با اینهمه هزینه و تبلیغات، پایان ناپذیر است؟!

و حال کروبی می خواهد، که با هاشمی و خاتمی بنشیند و در باره نگرانی مردم صحبت کند، و اما یکی ازنگرانی های مردم، هزینه و بودجه و چگونگی عملکرد اعتماد ملی و کارگزاران و مشارکت است.

امروزچه بخواهیم و چه نخواهیم، سرنوشت و آینده ایران به برنامه های احمدی نژاد پیوند خورده است، و مطمئنا شکست احمدی نژادی که ازجنس مردم است، باعث پیروزی هاشمی و خاتمی و کروبی نخواهد شد!

محمد رضا شوق الشعراء